Voedingsgerichte geneeskunde, ook bekend als moleculaire voedingstherapie, vertegenwoordigt een innovatieve benadering van genezing die zich onderscheidt van traditionele medische praktijken door uitsluitend gebruik te maken van substanties die het lichaam als bekend erkent.

Centraal in deze benadering staat het belang van levensstijlkeuzes, met een speciale focus op dieet. Dit omvat de nadruk op natuurlijke voeding zoals vis, zeegroenten, fruit, noten en kruiden, die essentieel zijn voor het behoud van gezondheid.

Wanneer er sprake is van een langdurig gebrek aan essentiële voedingsstoffen, kan aanvulling noodzakelijk zijn. Denk hierbij aan essentiële vetzuren zoals omega-3, vitamine D, of magnesium.

Echter, moleculaire voedingstherapie beperkt zich niet alleen tot voedingsadvies. Adviezen over lifestyle, fysieke activiteit en stressmanagement zijn eveneens cruciaal en worden daarom uitgebreid behandeld.

De toepassingen van moleculaire voedingstherapie zijn veelzijdig, waaronder:

– **Curatieve toepassing:** Het aanpakken van de fundamentele oorzaken van chronische aandoeningen zoals diabetes, obesitas, hart- en vaatziekten en allergieën.
– **Preventieve toepassing:** Het bereiken en behouden van optimale gezondheid, effectief bij symptomen zoals vermoeidheid, constante honger, stemmingswisselingen en concentratieproblemen.
– **Palliatieve toepassing:** Gericht op symptoom- en pijnverlichting.

Momenteel wordt moleculaire voedingstherapie nog beschouwd als een alternatieve geneeswijze, maar het complementeert vaak traditionele behandelingen en valt daarom ook onder complementaire geneeskunde.

De oorsprong van moleculaire voedingstherapie gaat terug tot 1968, toen Linus Pauling, een gerenommeerde professor en tweevoudig Nobelprijswinnaar, de term ‘orthomoleculair’ introduceerde. Dit concept, geworteld in de overtuiging dat voeding een medicinale kracht bezit, werd reeds erkend door Hippocrates, die stelde: “Laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding”.

Moleculaire voedingstherapie onderzoekt op cellulair en moleculair niveau hoe verschillende voedingsstoffen zowel positieve als negatieve effecten kunnen hebben. Dit omvat:

– Vitaminen
– Mineralen
– Spoorelementen
– Kruiden
– Aminozuren
– Vetzuren
– Koolhydraten

Omdat deze therapie gebruikmaakt van lichaamseigen stoffen, zijn bijwerkingen zeldzaam. Echter, zelfs gezonde stoffen kunnen bij overmatige inname schadelijk zijn, waardoor persoonlijk advies essentieel is.

Er bestaat een duidelijk contrast tussen de moleculaire voedingstherapie en traditionele geneeskunde, met name in hun benadering van ziektebehandeling. Waar traditionele geneeskunde zich richt op symptoombestrijding, streeft moleculaire voedingstherapie naar het behandelen van de onderliggende oorzaken door het lichaam de juiste ondersteuning te bieden voor zelfgenezing.

Moleculaire voedingstherapie is wetenschappelijk onderbouwd, met een groeiend aantal studies die de effectiviteit van voedingsstoffen op het lichaam bevestigen, waardoor het steeds minder als ‘alternatief’ wordt gezien.

Deze benadering wordt langzamerhand geïntegreerd in de reguliere geneeskunde, zoals blijkt uit initiatieven zoals de oprichting van de Vereniging Arts en Voeding en de introductie van de Leefstijlarts. Bovendien heeft het programma ‘Hoe word ik 100?’ aangetoond dat gezonde voeding effectief kan zijn als medicijn, wat de brug slaat tussen traditionele en moleculaire voedingstherapie.